De eregast van IFA 2024, Céline Sciamma (1978), is zonder twijfel een van de meest toonaangevende makers van het moment. In haar films creëert Sciamma een wereld van eerste keren. De eerste verliefdheid, de eerste keer ergens bij horen. De momenten die het leven vormgeven.
In 2007 debuteerde Sciamma met Naissance des Pieuvres, het eerste deel van wat ze later een trilogie zou noemen, samen met Tomboy en Girlhood. De film kwam tot stand zonder enige regie-ervaring. Sciamma had al wel korte films geschreven, maar het was de eerste keer dat ze plaatsnam in de regisseursstoel. In de film wordt de timide en onbezonnen Marie bevangen door de schoonheid van Floriane, de aanvoerster van het synchroonzwemteam, maar synchroonzwemsters gaan met waterpolojongens, zo duidelijk zijn de verhoudingen in het zwembad. Ondanks dat ze op het eerste gezicht niet veel overeenkomen, neemt Floriane Marie onder haar hoede en ontstaat er iets tussen de twee. De toenmalige 27-jarige Sciamma liet met haar eerste film zien dat ze zich nog goed kon herinneren hoe je als vijftienjarige de zomer beleeft: als een gapend gat, vol tijd om te doden, vage plannen om te maken, onvervulde verlangens, hormonale onzekerheden en grote levensvragen.
Ook voor Tomboy uit 2011 richtte Sciamma haar blik op ‘de jeugd’. Eigenlijk net zoals in haar debuut verliest een groep kinderen tijdens een lange zomer zijn onschuld. Voor de tienjarige Laure bestaat er geen twijfel over: hij is een jongen geboren in een meisjeslichaam. Wanneer hij tijdens de zomervakantie met zijn ouders van de ene naar de andere stad verhuist, grijpt hij zijn kans: thuis is hij Laure, een tomboy, maar buiten op straat bij zijn nieuwe vrienden is hij Michaël. Voor de eerste keer hoort hij echt ergens bij. Eindeloos observeert Sciamma haar hoofdpersoon, hoe hij reageert op de groep om zich heen en de verwachtingen van hoe je je moet gedragen als jongen. Tomboy gaat dan ook over kijken en bekeken worden: hoe kun je aan iemand zien wie diegene is? Wie iemand écht is?
In Girlhood uit 2014 worden we meegenomen in de wereld van Marieme, een zestienjarig meisje uit de buitenwijken van Parijs. Ze maakt zich zorgen over haar maatschappelijke opties en de toekomst die in het vizier ligt, en nadat ze van school getrapt wordt, ontfermt een bende van stoere meiden zich over haar. Marieme sluit zich bij hen aan, wordt omgedoopt tot Vic, en doet mee aan feestjes, winkeldiefstal en vechtpartijen. Voor het eerst in haar leven breekt ze los en vecht ze voor de vrijheid om haar eigen keuzes te maken, ook al hebben die grootse gevolgen.
In interviews gaf Sciamma aan dat Girlhood haar laatste coming of age-film zou zijn. Het zou nog een aantal jaren duren voordat ze een nieuwe film maakte, maar ze schreef in de tussentijd wel scenario’s voor andere regisseurs. Zoals voor André Techiné, een maker die Sciamma al lang bewonderde. Samen schreven ze het scenario voor Quand on a 17 ans (2016), waarmee Sciamma eigenlijk tóch weer een coming of age-film maakte. In datzelfde jaar schreef ze het scenario voor de animatiefilm Ma vie de Courgette van regisseur Claude Barras.