Het programma van IFA is altijd divers. Zo komen in World Views bijvoorbeeld verschillende verborgen verhalen afkomstig uit alle windstreken aan bod. Het is een caleidoscoop van verschillenden mensen, (sub)culturen er ervaringen. Je kunt dit onderdeel van ons programma zien als een mozaïek van cinematische snapshots dat een andere kijk op onze wereld biedt. Wanneer je dus letterlijk je horizon wilt verbreden en je jezelf wilt wanen in een ander werelddeel, dan zit je met Word Views goed. Vandaag lichten we vijf World View-films voor je uit.
Once Upon a Time in Venezuela
In Once Upon a Time in Venezuela laat regisseur Anabel Rodríguez Ríos zien dat vooral vrouwen het dagelijkse beeld van Congo Mirador vullen. Ooit was het, aan de rand van het prachtige Maracaibomeer in Venezuela, een tamelijk welvarend vissersdorpje. De huizen dreven op het meer, dat boven een van de grootste olievelden van Latijns-Amerika ligt. Maar Congo Mirador is aan het verdwijnen. Door sedimentatie wordt het meer ondieper en kruipt de grond langzaam maar zeker naar hun huizen toe. Het dorp raakt in verval en mensen trekken weg.
Rodríguez Ríos volgt de rivaliteit van twee vrouwen uit het dorp die elk strijden voor het behoud van hun gemeenschap en levensstijl. Mrs. Tamara is een invloedrijke zakenvrouw en hartstochtelijk aanhanger van de in 2013 overleden president Chávez en diens opvolger Maduro. De bevlogen dorpsonderwijzeres Natalie is juist voor de oppositie en keurt de werkwijze van Tamara af, die er niet voor terugdeinst stemmen te kopen. Rodríguez Ríos spiegelt een land vol corruptie, in diepe economische politieke crisis, met de schoonheid van een samenleving, die ondanks de veerkracht van haar mensen onmiskenbaar ten onder gaat.
Laatash
Deze korte documentaire belicht praktische problemen die soms zelfs tergender zijn dan de oorlogssituatie waar de mensen in eerste instantie voor gevlucht zijn. In Laatash (‘Dorst’) ontmoeten we de vrouwen die verantwoordelijk zijn voor het watermanagement in nederzettingen van vluchtelingen. De Saharawi-vrouwen trotseren al meer dan veertig jaar de droogte van de hamada, de vloek van de woestijn. Het is land waar niets is, dus ook geen water. Toch wordt er voor iedereen gezorgd en elke druppel water wordt eerlijk verdeeld. Ze overleven.Maar diep vanbinnen sluimert een ergere, andere dorst, die niet door water gestild kan worden. Ze kunnen niets anders dan wachten, wachten op verlossing. We zien hun woningen, de bijna surrealistische beelden van enorme silo’s in de woestijn en worden herinnerd aan de kostbaarheid van water. Water is als goud, water is leven.
Little White Lie
Een leugentje om bestwil, we doen het allemaal wel eens. Regisseur Lacey Schwartz werd geboren in Amerika, in een wit gezin, maar ontdekte pas op achttienjarige leeftijd dat ze een andere biologische vader had, van Afro-Amerikaanse afkomst – en dus zelf niet wit was, zoals ze altijd had gedacht. Ze baseerde haar hele jeugd op een little white lie. Bang om de goede relatie met haar familie op het spel te zetten, laat ze het in eerste instantie rusten. Als Lacey dertig is, overlijdt haar biologische vader en besluit ze dat ze haar eigen identiteit niet langer kan ontkennen. Door middel van oude videobanden, familiearchieven en interviews weet Lacey haar familiegeschiedenis stukje bij beetje in kaart te brengen, met deze documentaire als resultaat.
Waterproof
Wat doe je als een man niet bij een vrouw over de drempel hoort te stappen als haar echtgenoot er niet is, maar je wel last hebt van lekkage? Dan word je vrouwenlijke loodgieter! De vriendinnen Khawla, Aisha en Rehab zijn loodgieters in Jordanié, waarbij Khawla ook een NGO bestiert die vrouwen opleidt en hun werk promoot. Voor de vrouwen zelf is het werk vooral een middel tot onafhankelijkheid – vooral voor Aisha, die als weduwe met volwassen kinderen uitkijkt naar het starten van haar eigen bedrijf. Khawla, platinablond en Westers gekleed, heeft het imago van een volkomen zelfstandige powervrouw; maar wanneer ze wordt beschuldigd van corruptie begint dat beeld af te brokkelen. Aisha beseft dat het moment is gekomen waarop ze zich op haar eigen ambities moet gaan richten, wat hun vriendschap op de proef stelt. Een drama dat zich te midden van scenes afspeelt waarin de vriendinnen aan het werk zijn, zich vermaken tijdens een dagje uit of verfrissend eigengereid en humoristisch de zaken des levens bespreken – lekker met de meiden.
Zana
De Albanese Lume woont in een plattelandsdorpje in Kosovo. Het voelt alsof ze vastzit in de kleine gemeenschap, waar iedereen elkaar kent en iedereen op elkaar let. Ook zit ze vast in haar rol als vrouw van Ilmir, met wie ze maar geen kinderen kan krijgen. Maar bovenal zit Lume vast in haar trauma na de recente burgeroorlog, waardoor ze ‘s nachts ronddwaalt in nachtmerries vol flashbacks en mysterieuze beelden. Lume’s schoonmoeder Remzije oppert dat Ilmir een tweede vrouw neemt, tenzij Lume een healer bezoekt die haar weer vruchtbaar zal maken. Lume geeft toe en ondergaat de rituelen, maar de sporen en spoken van de oorlog doen haar steeds dieper wegzinken. Verstrikt in bijgeloof en onmacht houden Lume en Ilmar wanhopig vast aan hun traditionele rollen.