Naast de komst van onze nieuwe producent Nicole hebben we nog meer nieuws over ons team. We hebben een nieuwe programmeur! Henriëtte Poelman (1982) neemt vanaf deze editie de taken over van Jennifer O’Connell. In de afgelopen vier jaar heeft Jennifer het huidige IFA naar een hoger plan getild en we zijn haar super dankbaar! Zij gaat door als hoofd programma bij Studium Generale te Groningen.
Wat doet een programmeur?
‘Voor de komende editie van IFA heb ik het filmprogramma samengesteld. Dat zijn ongeveer 45 films waaruit het reguliere programma’s bestaat, onderverdeeld in de pijlers Spotlight, Gender Benders en World Views. Daar vallen ook de samenwerkingen onder met Movies that Matter, het Noordelijk Film Festival, het Arab Film Festival en het COC. De selectie van de films begint met het maken van een long list – je maakt dan letterlijk een lange lijst met interessante films op basis van vooronderzoek. Je kijkt bijvoorbeeld naar de releasedatum, de afkomst van de regisseur en of de thematiek van de film bij de uitgangspunten van IFA past. Soms vallen titels ook af omdat deze al aan andere festivals beloofd zijn.
Tussen half december en half januari heb ik ongeveer 70 films gezien. Uiteindelijk zijn daar 45 films uitgekomen. Bij het opstellen van het blokkenschema bedacht ik me: stel dat je iemand van 16 of van 60 bent, kun je dan van 11:00 tot 23:00 een film kijken die je fantastisch vindt? Ik heb geprobeerd ervoor te zorgen dat er nooit een filmblok in het programma is waar jij als bepaalde filmkijker niets kunt bekijken.’
Zit je eigen smaak niet in de weg?
‘Het filmprogramma van IFA is niet samengesteld op basis van mijn smaak, maar wel naar mijn oordeel: is een film goed voor ons festival? Tijdens het kijken sta je in een soort analysemodus. Alleen maar films kijken klinkt heel romantisch, maar het heeft meer om het lijf. Klopt de balans in het programma? Welke plek heeft een bepaalde film binnen het programma? Het heerlijke aan film is dat het je nog steeds kan raken, ook al kijk je met een bepaalde analytische blik. Het zijn de films die na blijven galmen in je hoofd die je wil hebben.
Op ons hele programma ben ik trots, bijvoorbeeld op onze openingsfilm Lazzaro Felice, die pas eind maart in de bioscoop te zien is. Maar ook internationale titels als The Third Wife en Tigers Are Not Afraid zijn prachtige films die anders niet bij het publiek terecht komen en wel door meer mensen gezien moeten worden.’
Wat heb je zelf met film?
‘Ik ben naast programmeur voor IFA ook filmjournalist voor een filmtijdschrift en, niet filmgerelateerd, werkzaam als eventmanager. Film is voor mij als magie – het is in staat om je helemaal mee te voeren. Soms verlies je jezelf zo ontzettend in een film dat je daarna weer wakker schikt. Sommige films verwoorden exact een bepaalde emotie of een situatie waar je op dat moment mee bezig bent. Op een heel diep niveau brengt het dingen bij je teweeg. Ook is het een krachtige manier om andere wereldbeelden en zienswijzen beter te begrijpen.’
Wat vond je zo leuk aan IFA dat je er graag wilde werken?
‘Het tonen van verschillende wereldbeelden sprak me erg aan. Het is te gek dat er in het noorden zo’n eigen festival is, met een eigen stempel. Die staat voor een in mijn ogen zeer belangrijk deel van de huidige maatschappelijke discussie. Ik sta volledig achter het doel om vrouwen voor en achter camera te laten zien.’
Hoe gaan we jouw aandeel als programmeur terugzien in IFA 2019?
‘Nu alle films zijn geprogrammeerd, kan ik meer gaan nadenken over mijn rol binnen het festival zelf, zowel deze editie als toekomstige edities. Mijn doel voor deze editie is om heel bewust de lijn van IFA door te zetten en om het publiek van IFA goed te leren kennen tijdens aankomend festival: welke reacties zijn er op de programmering? En op de inleidingen en nagesprekken? Zonder publiek zouden wij als festival niet kunnen bestaan, dus daar wil ik me allereerst op richten. Na deze editie is er meer ruimte om na te denken in hoeverre ik als programmeur een stempel druk op het programma.’
Tekst: Karlijn Vermeij