Anders, maar toch hetzelfde
Interview met Reinout Hellenthal, winnaar Noordsterren IFA 2018
Opgroeien op het Drentse platteland terwijl je je niet geaccepteerd en gezien voelt. Wat begon als een initiatief van de provincie Drenthe om aandacht te vragen voor diversiteit in de regio is inmiddels uitgegroeid tot een internationaal bekroonde film die inmiddels de twintigste (!) filmprijs in ontvangst mag nemen – de korte film Anders (of Something about Alex op z’n Engels) gaat hard! Hoog tijd voor een update met regisseur Reinout Hellenthal, die tijdens IFA 2018 met zijn film werd uitgeroepen tot winnaar van de Noordsterren-competitie.
Afgelopen editie van IFA won je een prijs met je film Anders. Hoe hebben jij en je team dit ervaren?
De prijs die we van IFA kregen was de eerste voor Anders. Met dergelijke thematiek maak je een statement, maar daarbij moet je wel je beste kunnen als maker aanwenden om een goed verhaal te kunnen vertellen. Inmiddels hebben we twintig (inter)nationale filmprijzen gewonnen, dat hadden we van tevoren niet verwacht. Toen het Dagblad van het Noorden laatst kopte: ‘de prijzen stapelen zich op voor Anders‘ dacht ik: dat gaat niet gebeuren, maar het is gewoon echt zo.
Hoe is de film tot stand gekomen?
Als eerste regenboogprovincie van Nederland hebben ze mij gevraagd of ik een documentaire wilde maken over diversiteit, over iemand die in Drenthe leeft en ‘anders’ is. Ik maakte eerder wel films over uiteenlopende maatschappelijke thema’s zoals verslaving, laaggeletterdheid en reintegratie in de samenleving, maar diversiteit en over LHBTI’s als zodanig zaten er nog niet tussen. In hoeverre stond die groep bij mijzelf en zou ik daar een film over kunnen maken? Ik besloot een kort drama te maken in plaats van een documentaire, zodat ik kon vertrekken vanuit mijn eigen perspectief als buitenstaander: hoe kijk je tegen een ander aan? Daar ging de provincie mee akkoord.
Waar gaat de film over en waarom?
Anders gaat over een jongen die op het platteland woont en die zich anders voelt dan de rest. Gedurende de film komen we erachter waarom hij zo anders is en als zodanig wordt behandeld. Het is geen typische coming out-film, de zoveelste mainstream film over LHBTI’ers. Het is meer een coming of age-film. Dat zien we ook aan de filmfestivals die de film selecteren: Anders wordt net zoveel geselecteerd door LHBT-festivals en niet-LHBT-festivals. Dat is ook het doel geweest – een film te maken voor mensen die niet veel in aanraking komen met transgenders.
We leven in een tijd dat mensen erg op zichzelf gericht zijn en tegelijkertijd zeer beïnvloedbaar zijn. Mijn film kan bijdragen om zaken vanuit een andere invalshoek te zien. Bovendien gebruik ik elementen die voor veel mensen herkenbaar zijn: erbij horen, je buitengesloten voelen, puber zijn in een kleine gemeenschap op het platteland. Het visuele in de film is erg gericht op het individuele gevoel en daar ziet iedereen wel iets van zichzelf in terug. Ik wilde een verhaal maken dat door universele thema’s voor iedereen toegankelijk is.
Hoe is het om filmmaker in het Noorden te zijn?
In Noord-Nederland heerst er niet echt een klimaat dat je gestimuleerd wordt om je in je discipline te ontwikkelen. Behalve IFA is de provincie niet echt film-minded. Soms film ik in een dorp waar de bewoners nog nooit een filmset hebben gezien. Ik vind het belangrijk om in het Noorden te werken om jonge makers te blijven motiveren. Zelf kom ik uit Hoogeveen en vroeger werd tegen mij gezegd: doe maar niet, vind maar een normale baan. Door de reacties op mijn werk blijkt maar weer – je kan als maker in Drenthe je dromen waarmaken. Je kunt hier mooie dingen maken, dat besef moet zich alleen meer ontwikkelen.
Tekst: Karlijn Vermeij
Ook een filmprijs winnen tijdens IFA? Op maandag 15 oktober opent de inschrijving voor de filmcompetitie voor Noordsterren en KersVersNL 2019!