Titane

Na een ernstig auto-ongeluk krijgt Alexia (Agathe Rousselle) als kind een titanium plaat in haar hoofd. Maar in plaats van angst of weerzin hebben auto's sindsdien een niet te temmen aantrekkingskracht op haar. Auto’s winden haar op, maar het metaal in haar hoofd maakt haar ook agressief. Alexia lijkt in een eigen wereld te leven, waarin lichamen inwisselbaar zijn en de intense liefde tussen mens en auto een uiterst wonderlijk resultaat kan hebben. Na een reeks gruwelijke en gewelddadige moorden slaat Alexia op de vlucht. Ze neemt de identiteit aan van Adrien, een jongen die al jaren vermist wordt. Adriens vader (Vincent Lindon) onthaalt haar liefdevol als zijn verloren zoon, in de masculiene wereld van zijn brandweerkazerne. De twee zijn aan elkaar gewaagd, tasten af: wat weet de ander, waar is de ander toe in staat? Misschien vinden ze bij elkaar eindelijk een manier om hun honger naar menselijk contact te stillen.

Regisseur Julia Ducournau (Raw) zette het Cannes filmfestival op zijn kop door met Titane de Gouden Palm voor Beste Film te winnen - de tweede vrouw ooit, na Jane Campion voor The Piano. Bereid je maar voor: Titane is van de eerste tot de laatste seconde een waanzinnige rit. Een film met een enorme drive, waar geen achteruit op zit. Je zult je ongemakkelijk voelen, meegesleept, verbaasd, onthutst, ontroerd - ook in de Nederlandse pers prijkte Titane erg hoog op de vele jaarlijstjes. In Ducournau’s eigen woorden: 'Voor mij is het een liefdesverhaal, een film over onvoorwaardelijke liefde en de acceptatie van de ander. Maar eigenlijk is het onmogelijk de film te pitchen'. Titane is een ervaring die, als je in durft te stappen, bij uitstek op groot scherm moet meemaken.