Piccolo Corpo

Een vissersdorpje in Italië, rond 1900. Agata bevalt van een doodgeboren kindje, en als ze weer bij kennis komt heeft haar man het kindje al begraven. 'Er zullen andere kinderen komen,' zegt hij, 'Je lichaam zal het vergeten,' zegt de vroedvrouw. Maar Agata wil haar kind erkennen en een naam geven, wat volgens de priester niet kan. Erger nog, het kindje zal voor altijd in limbo, in het voorgeborchte, moeten blijven omdat het geen adem heeft gehaald en dus niet gedoopt kon worden. Dan hoort Agata van een kerkje ver weg in de bergen, waar wonderen gebeuren en waar haar kindje weer tot leven gewekt kan worden - al is het maar voor één ademteug. Ze gaat vastberaden op pad met het kleine houten kistje op haar rug gebonden, ze zet haar lichaam op het spel om een ziel te redden. Onderweg ontmoet ze Lynx, die ook buiten de maatschappij zwerft en juist voor niemand anders dan zichzelf zorgt. Toch blijken de twee meer gemeen te hebben dan aanvankelijk gedacht.

Piccolo Corpo (Small Body) van Laura Samani is een ontroerende film over persoonlijke rouw, met tegelijkertijd een grootse, haast mythische weerklank. De prachtige beelden en cinematografie, het gebruik van folkmuziek en het Friuliaanse dialect zorgen voor een sprookjesachtige sfeer. De Italiaanse en Sloveense bergen waar Agata en Lynx doorheen trekken zijn even betoverend als intimiderend, net als de vraag of het wonder daadwerkelijk kan gebeuren. Laura Samani laat met dit tweemaal in Cannes genomineerde debuut zien dat ze een talent is om in de gaten te houden.