KersVers - Nobody Home

Isra (8) ligt dicht naast haar vader Ömer (44) in bed. Terwijl hij de kamer vult met luid gesnurk wat duidt op een diepe slaap, tuurt zij met grote ogen nog klaarwakker het donker in. 10 jaar later zit Isra (18) met haar vader (54) op de pont richting Texel. Isra heeft te horen gekregen dat ze eindelijk een kamer in kan in de stad waar ze studeert. Maar naast de opluchting is ze ook zenuwachtig om haar vader dit te vertellen en hem alleen te laten met zijn depressie. Ze hoopt tijdens dit laatste weekendje weg met zijn tweeën de bevestiging te krijgen dat ze haar vader alleen achter kan laten. Maar wanneer Isra het nieuws van haar vertrek met hem deelt, kost het hen beiden tijd om te bevatten wat deze verandering betekent. Tussen schuldgevoelens en angsten door, zoeken vader en dochter naar een nieuwe vorm voor hun relatie. En ziet Isra in dat loslaten misschien wel net zozeer een vorm van liefhebben is, als blijven.

Eighteen-year-old student Isra embarks on a final weekend trip to one of the Wadden Islands with her depressed father. She has just received the news that she will be able to move into a student room. While she feels relief, she is also anxious about sharing the news with her father and leaving him alone with his depression. She hopes to see him happy during this last weekend together, so she can move out without worrying about him. However, when Isra shares her plans, it takes them both time to grasp what this change means. Amid feelings of guilt and fear, they search for a new way to redefine their relationship. Eventually, Isra realises that letting go might be as much an act of loving, as staying.