Cow

Koe Luma is nog maar net bevallen. De vruchtzak bungelt nog leeg tussen haar poten. Maar hup, daar gaat ze alweer de melkmachine in, terwijl de boer haar jonge kalf, buiten haar zicht, melk geeft uit een fles. In Cow zit de camera zo dicht op de koeienhuid van Luma en haar weidegenoten dat cameravrouw Magda Kowalczyk af en toe aan de kant geduwd wordt. We zien het leven van een melkkoe; een aaneenschakeling van inseminatie, baren en gemolken worden. Het bestaan van een levend wezen dat door een industrie vooral als object wordt gebruikt. Een wezen dat haar pasgeboren kalveren liefdevol schoonlikt. Dat geliefkoosd wordt door een stier. Dat in een weiland dromerig lijkt te genieten van de zonsondergang. En dat je via de camera aankijkt en contact maakt. Haar ogen zijn onvergetelijk.

Anderea Arnold is als fictieregisseur bekend van onder andere Fish Tank (2009), Wuthering Heights (2011) en American Honey (2016), die allemaal eerder te zien waren op IFA. Cow is weliswaar Arnold’s eerste documentaire, maar ook in dit verhaal is haar kenmerkende observerende en realistische stijl duidelijk te zien. Net als Victor Kossakovsky’s varkensdocumentaire Gunda (2020) maakt Cow statements zonder statements te maken. Arnold registreert: rustig en haast meditatief, dan weer intens en ontroerend. Cow ontving op diverse filmfestivals nominaties voor regie, montage, cinematografie en film, waaronder een BAFTA-nominatie voor Beste Documentaire.